ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΜΩΡΕ.. ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Διαβάστε την αφήγηση μιας απλής Ελληνίδας και θα καταλάβαιτε ότι δεν ψωφίσαμε ακόμη! Οι κλεφταράδες των Μουσείων Παρισίων, Βερολίνου, Λονδίνου. πρέπει καθημερινά να θυμούνται ότι ταϊζονται με τα αριστουργήματα της Ελλάδας. Πρέπει ΡΕ! Διαλύστε τους κλέφτες αν νιώθετε Έλληνες, όσο και η άγνωστη κυρία της φωτογραφίας και του υπέροχου κειμένου πιο κάτω:!
Ο κόσμος
χειροκρότησε,όχι εμένα..την ΕΛΛΑΔΑ! Και οι φύλακες το κεφάλι στο πάτωμα!.
Θέλωλω
να σας διηγηθώ περιληπτικά τι έζησα και κυρίως τι ένιωσα!! Μόλις έφτασα στο
Βρετανικό μουσείο κινήθηκα στην αίθουσα με την Καρυάτιδα και έναν στύλο από το
Ερέχθειο. Η Καρυάτιδα βρίσκεται ολομόναχη και κρυμμένη σε μια μικρή αίθουσα,
δίχως φυσικό φως, θλιμμένη!!
Ποιος είπε πως τα μάρμαρα δεν έχουν ψυχή … αφού από ψυχή δημιουργήθηκαν. Ένιωσα την μοναξιά της και ένιωσα την ανάγκη να την αγγίξω για να της δώσω πνοή από την πνοή μου και ψυχή από την ψυχή μου. Το κορμί της ήταν ζεστό και αντί να της δώσω εγώ μου έδωσε αυτή δύναμη και ένιωσα ότι ακουμπάω Ελλάδα …μου ήρθε η επιθυμία να την πάρω αγκαλιά και να την φέρω πίσω στο σπίτι της, μα αυτό ήταν αδύνατο! Δεν θα ξεχάσω ποτέ -ποτέ την ζέστη της καρδιάς της! Δάκρυσα όταν έφευγα και πόνεσα και πείσμωσα. Κατευθύνθηκα στην αίθουσα με τα γλυπτά του Παρθενώνα τι υπέροχα πράγματα, τι Κάλλος, τι δέος, πόσο υπερήφανη ένιωσα. Προχώρησα μπροστά και βρέθηκα στα αετώματα. Ο κόσμος ήταν υπερβολικά πολύς και στην αίθουσα επικρατούσε οχλαγωγία, κόσμος από όλη την οικουμένη. Όλοι θαύμαζαν με δέος την απαράμιλλη λιτή και απέριττη ομορφιά που εκπέμπουν. Όλοι θαύμαζαν με δέος αυτό που προανέφερα …την ζωντάνια που έχουν, την ζέστη και την Ψυχή. Στην τσάντα μου είχα την Ελληνική Σημαία, με έπιασε λύσσα καθώς αντίκρισα κομμάτι της πατρίδας μου το οποίο είναι κλεμμένο και παρατημένο! Ακριβώς μπροστά μου υπήρχε ένας Κινέζος του χτύπησα την πλάτη και του ζήτησα αν μπορούσε να με βγάλει μια φωτογραφία. Ο άνθρωπος δεν ήξερε ότι ήμουν Ελληνίδα. Κάπως δυσανασχέτησε αλλά με ευγένεια δέχτηκε. Του είπα να περιμένει μισό λεπτό και έβγαλα από την τσάντα μου την σημαία , την σήκωσα ψηλά και ένιωσα ότι σηκώνω όλον τον Παρθενώνα!! Αυτός στιγμιαία σάστισε αλλά ευθύς η ματιά του έλαμψε, ο κόσμος σιώπησε -δεν ακουγόταν ψίθυρος- και μου έκαναν χώρο για να φανεί η Ελλάδα, οι φύλακες είχαν σηκωθεί όρθιοι και είχαν μαρμαρώσει και τα … Μάρμαρα ζωντάνεψαν!!! Ο Κινέζος με τράβηξε αρκετές φωτογραφίες και μάλιστα μου το ζήτησε ο ίδιος με ζήλο και χαρά. Δυστυχώς μόνο αυτή και μια ακόμα (την οποία θα ανεβάσω να την δείτε και η οποία δείχνει μια κυρία πως κοιτά και τι έκφραση έχει πάρει) είναι άξιες για να φανούν όλες οι άλλες είναι τρεμάμενες , φαίνεται πως ο Κινέζος έτρεμε από κρίση πολιτισμού κι αυτός!! Όταν τελειώσαμε φίλησα την σημαία μας την έβαλα στο στήθος μου του είπα ένα μεγάλο Ευχαριστώ κι εκείνος … ΥΠΟΚΛΙΘΗΚΕ!!!! Όχι σε μένα.. στην ΕΛΛΑΔΑ!! Ο κόσμος χειροκρότησε, όχι εμένα… την ΕΛΛΑΔΑ!! Και οι φύλακες είχαν κατεβάσει το κεφάλι προς το πάτωμα, όχι σε μένα… στην ΕΛΛΑΔΑ!! Έφυγα με μάτια γεμάτα δάκρυα, Υπερηφάνειας, Τιμής, αλλά και ΛΥΣΣΑΣ. Αυτά έζησα και ένιωσα με λίγα λόγια , είναι στιγμές που μένουν για πάντα στην ψυχή και στο μυαλό και πρέπει να εξιστορούνται για να παίρνουν Αξία. Η φωτογραφία είναι της: Konstantina Michailidou
Ποιος είπε πως τα μάρμαρα δεν έχουν ψυχή … αφού από ψυχή δημιουργήθηκαν. Ένιωσα την μοναξιά της και ένιωσα την ανάγκη να την αγγίξω για να της δώσω πνοή από την πνοή μου και ψυχή από την ψυχή μου. Το κορμί της ήταν ζεστό και αντί να της δώσω εγώ μου έδωσε αυτή δύναμη και ένιωσα ότι ακουμπάω Ελλάδα …μου ήρθε η επιθυμία να την πάρω αγκαλιά και να την φέρω πίσω στο σπίτι της, μα αυτό ήταν αδύνατο! Δεν θα ξεχάσω ποτέ -ποτέ την ζέστη της καρδιάς της! Δάκρυσα όταν έφευγα και πόνεσα και πείσμωσα. Κατευθύνθηκα στην αίθουσα με τα γλυπτά του Παρθενώνα τι υπέροχα πράγματα, τι Κάλλος, τι δέος, πόσο υπερήφανη ένιωσα. Προχώρησα μπροστά και βρέθηκα στα αετώματα. Ο κόσμος ήταν υπερβολικά πολύς και στην αίθουσα επικρατούσε οχλαγωγία, κόσμος από όλη την οικουμένη. Όλοι θαύμαζαν με δέος την απαράμιλλη λιτή και απέριττη ομορφιά που εκπέμπουν. Όλοι θαύμαζαν με δέος αυτό που προανέφερα …την ζωντάνια που έχουν, την ζέστη και την Ψυχή. Στην τσάντα μου είχα την Ελληνική Σημαία, με έπιασε λύσσα καθώς αντίκρισα κομμάτι της πατρίδας μου το οποίο είναι κλεμμένο και παρατημένο! Ακριβώς μπροστά μου υπήρχε ένας Κινέζος του χτύπησα την πλάτη και του ζήτησα αν μπορούσε να με βγάλει μια φωτογραφία. Ο άνθρωπος δεν ήξερε ότι ήμουν Ελληνίδα. Κάπως δυσανασχέτησε αλλά με ευγένεια δέχτηκε. Του είπα να περιμένει μισό λεπτό και έβγαλα από την τσάντα μου την σημαία , την σήκωσα ψηλά και ένιωσα ότι σηκώνω όλον τον Παρθενώνα!! Αυτός στιγμιαία σάστισε αλλά ευθύς η ματιά του έλαμψε, ο κόσμος σιώπησε -δεν ακουγόταν ψίθυρος- και μου έκαναν χώρο για να φανεί η Ελλάδα, οι φύλακες είχαν σηκωθεί όρθιοι και είχαν μαρμαρώσει και τα … Μάρμαρα ζωντάνεψαν!!! Ο Κινέζος με τράβηξε αρκετές φωτογραφίες και μάλιστα μου το ζήτησε ο ίδιος με ζήλο και χαρά. Δυστυχώς μόνο αυτή και μια ακόμα (την οποία θα ανεβάσω να την δείτε και η οποία δείχνει μια κυρία πως κοιτά και τι έκφραση έχει πάρει) είναι άξιες για να φανούν όλες οι άλλες είναι τρεμάμενες , φαίνεται πως ο Κινέζος έτρεμε από κρίση πολιτισμού κι αυτός!! Όταν τελειώσαμε φίλησα την σημαία μας την έβαλα στο στήθος μου του είπα ένα μεγάλο Ευχαριστώ κι εκείνος … ΥΠΟΚΛΙΘΗΚΕ!!!! Όχι σε μένα.. στην ΕΛΛΑΔΑ!! Ο κόσμος χειροκρότησε, όχι εμένα… την ΕΛΛΑΔΑ!! Και οι φύλακες είχαν κατεβάσει το κεφάλι προς το πάτωμα, όχι σε μένα… στην ΕΛΛΑΔΑ!! Έφυγα με μάτια γεμάτα δάκρυα, Υπερηφάνειας, Τιμής, αλλά και ΛΥΣΣΑΣ. Αυτά έζησα και ένιωσα με λίγα λόγια , είναι στιγμές που μένουν για πάντα στην ψυχή και στο μυαλό και πρέπει να εξιστορούνται για να παίρνουν Αξία. Η φωτογραφία είναι της: Konstantina Michailidou
δείτε και: youtube
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου